Tkactwo należy do najstarszych rzemiosł świata zajmujące
się wytwarzaniem tkanin oraz ich wykończeniem. Jego
początki sięgają neolitu.
Surowcami, z których pierwotnie wytwarzano tkaniny były
wyłącznie włókna naturalne pochodzenia roślinnego len,
konopie, bawełna, pokrzywa i pochodzenia zwierzęcego
wełna owcza, kozia, wielbłądzia, lam. Później opanowano
obróbkę jedwabiu.
Na polskiej wsi tkanie było zajęciem powszechnym przekazywanym z pokolenia na pokolenie,
uprawianym przez kobiety. Do tkania używa się warsztatu poziomego zwanego krosnem (w
Polsce od XII w.). Pomimo powszechności tego zajęcia po II wojnie światowej zaczęło ono zanikać.
W regionach o żywych tradycjach tkackich, tj. Lubelszczyzna, Podlasie, Kurpie nadal jest
kultywowane, jednak notuje się coraz mniej młodych adeptów tej dyscypliny.
